czwartek, 2 lipca 2009

Prawo wtórne

Źródła pr. Wspólnot Europejskich – pr. wtórne

Wtórne pr. wspólnotowe = jest stanowione przez organy Wspólnoty na postawie i w granicach wyznaczonych przez pr. pierwotne (pr. pierwotne pochodzi bezpośrednio od państw członkowskich= traktaty).

Prawo wtórne (pochodne) obejmuje:

  • rozporządzenia;
  • dyrektywy;
  • decyzje;
  • zalecenia;
  • opinie.

Rozporządzenie

  • zasięg ogólny,
  • wiąże w całości
  • jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach
  • Adresatami rozporządzeń są nie tylko państwa i ich organy, lecz także obywatele
  • podlegają opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot w serii L
  • dla ich mocy obowiązującej nie jest konieczna inkorporacja do pr. wew., ani ogłoszenie (np. w polskim Dz.U.).
  • państwa członkowskie nie są uprawnione do ogłaszania rozporządzeń w własnych publikatorach
  • zakazane jest dokonywanie wiążącej wykładni rozporządzeń przez organy państwa członkowskiego.

Dyrektywa:

  • adresowany do państw
  • wiąże w odniesieniu do rezultatu
  • pozostawia swobodę wyboru formy i środków
  • państwa są zobowiązane do implementacji dyrektyw w krajowy porządek prawny w sposób zapewniający jej pełną skuteczność, a także w wyznaczonym w dyrektywnie terminie.

Skutki niewykonania dyrektywy:

  • odp. odszkodowawcza państwa.
  • skutkuje wniesieniem przeciwko temu państwu skargi o naruszenie przepisów Traktatu.
  • dyrektywa może wywoływać bezpośredni skutek, jeżeli:

-    mimo upływu przewidzianego w niej terminu nie została implementowana w krajowy porządek prawny;

-    postanowienia tej dyrektywy są precyzyjne i bezwarunkowe, umożliwiając jej zastosowanie w konkretnych przypadkach.

Decyzje są aktami regulującymi sytuacje indywidualne i konkretne. Odnoszą się do oznaczonego kręgu adresatów i wiążą w całości podmioty, do których są skierowane (mogą to być państwa członkowskie, jak również inne podmioty prawne). Decyzje określają także tryb i środki urzeczywistnienia zawartego w nich nakazu/zakazu.

Zalecenia i opinie nie mają moc wiążącej; tzn. nie są prawnie wiążące dla ich adresatów, ale mają znaczenie prawne – np. opinia Parlamentu w procedurze współdecydowania stanowi konieczną przesłankę prawidłowości aktu prawnego Wspólnoty wydawanego w tym trybie. Zdaniem ETS zalecenia powinny być uwzględniane przy sądowej wykładni pr. krajowego państw członkowskich.

Wyliczenie z art. 249 TWE nie jest wyczerpujące – przepisy TWE przewidują także inne akty prawne, w szczególności: umowy międzynarodowe (art. 133 ust. 3 TWE), umowy pr. publicznego i prywatnego (np. art. 238 TWE), programy (np. art. 166 ust. 1 TWE) czy regulaminy (np. art. 199 ust. 1 TWE).

Linki sponsorowane

KANCELARIA PRAWNA
ul. Grunwaldzka 38A/6, Poznań

tel. (061) 86-888-48

info@matysiak-kancelaria.pl

www.matysiak-kancelaria.pl